ในหมู่มนุษย์ เหล่าชนที่ไปถึงฝั่งโน้น มีประมาณ
น้อย ส่วนหมู่สัตว์นอกนี้เลาะไปตามฝั่งทั้งนั้น ส่วน
ชนเหล่าใดเป็นผู้ประพฤติตามธรรม ในธรรมอันพระ
ตถาคตตรัสแล้วโดยชอบ ชนเหล่านั้นจักข้ามพ้น
วัฏฏะ อันเป็นบ่วงมาร ที่ข้ามพ้นได้แสนยาก แล้วจัก
ถึงฝั่งโน้น คือ นิพพาน บัณฑิตละธรรมดำเสียแล้ว
พึงยังธรรมขาวให้เจริญ บัณฑิตละกามทั้งหลายแล้ว
เป็นผู้ไม่มีกังวล ออกจากความอาลัย อาศัยธรรม
ที่ไม่มีความอาลัย พึงปรารถนาความยินดียิ่งในวิเวก
ที่ยินดีได้แสนยาก บัณฑิตพึงชำระตนให้ผ่องแผ้วจาก
เครื่องเศร้าหมองจิตทั้งหลาย บัณฑิตเหล่าใดอบรมจิต
แล้วโดยชอบ ในองค์ธรรมเป็นเครื่องตรัสรู้ทั้งหลาย
ไม่ถือมั่นแล้ว ยินดีในนิพพานเป็นที่สละความถือมั่น
บัณฑิตเหล่านั้นสิ้นอาสวะ มีความรุ่งเรือง ดังสนิท
แล้วในโลก.
จบโอริมสูตรที่ 4

5. ปฐมอธรรมสูตร

ว่าด้วยธรรมที่บุคคลควรทราบ

[106] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่ไม่เป็นธรรมและสิ่งที่ไม่เป็น
ประโยชน์ บุคคลควรทราบ สิ่งที่เป็นธรรมและสิ่งที่เป็นประโยชน์ บุคคล
ควรทราม ครั้นทราบสิ่งที่ไม่เป็นธรรม สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ สิ่งที่เป็น